Gliczarów Górny jak każda miejscowość posiada swoją historię, która powinna ciekawić nie tylko mieszkańców, ale także przybyłych tu turystów. Pierwsze doniesienia o powstaniu sołectwa na tym terenie pochodzą z 1630 roku. Kiedy to Marcin Bafia był zasadźcą i ulokował na prawie wołoskim tę wieś. Później jego syn Andrzej Bafia uzyskuje przywilej na sołectwo. Było to dokładnie 4 lutego 1668 roku w Krakowie, z rąk króla Jana Kazimierza Andrzej Bafia otrzymał taki właśnie przywilej, wtedy pod nazwą „Gleucarowie”.
Wtedy także powstało wiele innych miejscowości takich jak Witów, Dzianisz, Groń, Obidową, Białkę, Bukowinę, Brzegi, Olczę, Poronin, Ząb. Nazwa wsi nie ma jednoznacznego pochodzenia, w języku pasterzy wołoskich słowo „glicza” oznaczało miejsce, gdzie wieje silny wiatr. Zaś w języku niemieckim „gletscher” oznacza lodowiec. Jednym z głównych zajęć mieszkańców w tamtych czasach była hodowla owiec oraz rolnictwo. Zaraz po drugiej wojnie światowej wieś została podzielona na dwie części: Gliczarów Dolny i Gliczarów Górny.
Na uwagę zasługują tu Kościół Katolicki pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, który zbudowany został w stylu tatrzańskim. Warto także zorganizować sobie spacer po szlaku łączącym kilkanaście drewnianych rzeźb – kapliczek, krzyży. Wykonał je wybitny ludowy twórca z Gliczarowa Wojciech Kułach Wawrzyńcok, który żył w XIX wieku. Te wszystkie miejsca dodatkowo ozdabia przepiękna panorama Tatr oraz kultura tutejszych mieszkańców, zachowała się tu góralska gwara, strój, muzyka i przepyszna podhalańska kuchnia.
